MIKNATISLI VE AYDINLATMALI TELESKOPIK ALMA

Send

Dairede tamirat yapmak, duvarda bir resim veya aplik asmak veya pencere açıklıklarına perdeler monte etmek için daima bir dışkı veya merdiven kullanırız. Ve kim masaya yığılacak! Perdeleri kurmak, örneğin, en azını söylemek şüpheli bir zevktir. Özellikle bir vidayı vidalarken; eller sürekli gergin, uyuşuk ve çabuk yorulur (muhtemelen işten ziyade kendi ağırlıklarından daha fazla). Perdeler ağırsa, uzun vidalara tutturulmuş, evdeki bütün pencereleri hesaba katarak ... işin sonunda, omuzlar ve kollar uyuşmuş. Bu duygu en hoş değil. Ancak vidalar ve tornavidalar sürekli yorgun parmaklarınızdan düşmezse her şey yolunda gider!

Bu ahlaki tahrişin son aşamasıdır ... özellikle de düşmüş şeyi getirecek kimse yoksa. İnmek, kaldırmak ve geri tırmanmak gerekir. Ve aynı zamanda, örneğin, dizinizi kanepenin arkasına dayadıysanız ve bir tornavida veya kanepenin arkasına düştüğünde duruyorsanız! Genel olarak, küçük bir onarımı tek başına yapmak, en az sıkıntı ve sinir bozucu faktörlerle başa çıkabilmesi için doğru şekilde hazırlamak daha iyidir. Bu durumda, düşmüş metal (büyük değil) nesneler için teleskopik sonda tutulması büyük ölçüde yardımcı olacaktır. Böyle bir şey gerçekten fikrimi ortaya koyduğum çevrimiçi mağazada sipariş edilebilir ... Ancak, bu probu hiçbir zaman canlı bir satışta, mağazalarda, bu nedenle, kendi ellerimle kendimde birleştirmeyi öneriyorum. Bu konuda en ilginç olan şey, hemen hemen her çöpün montaj için uygun olmasıdır! Yapının ayrılmaz ve tek parça kısmı teleskopik borudur. İdeal olarak, kırılmış bir özçekim çubuğundan gelen bir teleskop ise. Ancak eski bir iç mekan anteninden bıyık alabilirsiniz; İnce, uzun ve hafif, bir metreden fazla uzanıyor. Elbette, sadece bir mıknatısa bir tel parçasını sarabilir ve daha sonra işinizi kolaylaştırabilirim, ancak montajı daha ayrıntılı bir şekilde ele almayı ve her zaman elinizin altında olması için, sadece bir kez değil, kalıcı depolama ve kullanım için her şeyi yapmayı öneriyorum. . Arka ışık ve rahat kavrama.

İhtiyaç olacak

Çalışmayan veya gereksiz bir özçekim çubuğundan (veya benzeri bir teleskopik tüpten) teleskopik tüp.
İnce iki damarlı kablo (aynı kırık selfie çubuğundan daha iyi).
İnce kablolama (kırmızı ve mavi).
Dış çapı yaklaşık 10 milimetre olan bir deliğe sahip bir yıkayıcı biçimindeki bir neodimyum mıknatıs.
3 voltluk LED.
Mıknatısın dış çapı, 3-4 cm uzunluğunda
Düğme kapatma
Üç yeni AG13 pili (bir saat pili, bir "tablet").
İki eski ve tamamen boşalmış AG13 aküsü.

Alet ve sarf malzemeleri:

Lehimleme demir, akı ve kalay.
Saniye tutkal.
Dosya veya dosya.
Tüpleri küçültün.
Makas.
Kırtasiye bıçağı.
Scotch tape.
Renkli kendinden yapışkanlı film.

Teleskopik sonda yapma

Hazır bir gövdeye (teleskopik tüp) sahip olduğumuz için gelecekteki bir ürün için batarya ile başlıyoruz.

AG13 öğelerinin kendileri çok belirsiz voltaj verilerine sahiptir. Paket üzerinde 1.5 volt belirtilmesine rağmen, farklı ölçümler, bu tip yeni piller her zaman farklı sonuçlar gösterir. Ben kendim maalesef bu ölçümleri yapamadım, ancak İnternet üzerinden bu konuyla ilgili birkaç forum ziyaret ettikten sonra, bu tip pillerin voltajının 1 ile 1,5 volt arasında değiştiğine ikna oldum. Bu nedenle, her ikisi de 3 voltluk bir LED ile anahtar halkalarında üç parçaya monte edilmiş, iki değil. Üç yeni pilin yanı sıra, eski anahtarlıktan iki tane daha eski, tamamen bitmiş ve bitmiş pil seçtim; yenileri için irtibat kuracaklar.

Elbette, iyi bir şekilde, temasları metallerden kesmelisiniz, ama zamandan tasarruf etmeye karar verdim ... sonunda, korkunç bir şey olmayacak (ve olmadı!) Ölü pillerle çalışırken. Dolayısıyla, yeni başlayanlar için temas noktalarını lehimleyin. Kırmızı kabloları eski bataryalardan birine, pozitif bağlantıya, ikinci bataryaya, eksi'ye, mavi kabloları lehimlemekteyiz.

Daha sonra, bir parça yapışkan bant alıyoruz ve yapışkan yüzlerine, kenarlarına, yeni pillere, sırayla (artı eksi'ye), birbirlerine yakın olacak şekilde, birbirlerine yakın olacak şekilde yerleştiriyoruz. Bu akülerin kenarları boyunca sıralı olarak, ölü aküleri lehimlenmiş kablolarla uygularız. Şimdi tüm bağlı pilleri dikkatlice bantla sarın. Akü ile rulonun kenarlarını kesin (veya daha hafif olan bir sigortayla).

Bu bloğu, uygun çapta bir ısıyla büzüşen tüpün içine yerleştiririz ve tüpü bir çakmakla ısıtarak oturtun. LED için böyle bir tek kullanımlık pil öğrenecek:

Tablet pillerinin ne kadar süre çalışabileceğini, özellikle de bu ürünün kullanım yoğunluğunu göz önünde bulundurarak tanımlamanın gerekli olmadığını düşünüyorum. Yani pili değiştirmeyi düşünemezsiniz. Ancak, son tarih yine de yaklaştığında, aynı pili toplamak on dakika meselesi! Şimdi, zeminden düşmüş nesneleri toplamanın yanı sıra vurgulanacak olan sondanın kendisinin çalışma kafasını yapacağız. Üç ila dört santimetre uzunluğunda bir tüp ve bir neodim mıknatısın çapı ile bir çap alacaktır. Bu amaçla bir atış manşonu adapte ettim; delinmiş kapsülü, hem LED'in çapı hem de mıknatıs deliğinin çapı için idealdir. Böylece mıknatısı bir ikinci yapıştırıcı kullanarak tüpe (veya kovana) yapıştırın. Yapıştırılır, lehimlenmez, aksi takdirde mıknatıs ısıtıldığında özelliklerini kaybeder.

Daha sonra, iki telli uzun bir kablo alıyoruz, kablolarından birini LED'in antenine, ikinci kabloyu akünün temas noktalarından birine lehimliyoruz. Pilin ikinci teması LED'in serbest antenine lehimlenmiştir.

Sadece lehimlemeden önce, LED'de artı ve eksi işaretlerinin nerede olduğunu bulun ve ince ısı borularını tellerin üzerine koymayı unutmayın. Şimdi kablonun serbest ucunu teleskopun içine, yukarıdan aşağıya doğru geçiriyoruz ve ince telleri kesmemek için pili teleskopun üst ucunun yanına doğru itiniz.

Akü serbestçe sarkarsa, elektrik bandı yardımıyla çapını arttırırız. LED'i, borusu mıknatısın deliğinden çıkıncaya kadar tüpün (manşonun) içine doğru bastırın.

Bir mıknatısa sabitlemek için LED üzerine bir damla ikinci tutkal damlatırız (bu arada, LED'in ışığının dağılmasını ve LED'in damla şeklindeki şekli nedeniyle bir noktada çarpmamasını istiyorsanız, LED'in ucunu mıknatısın ortasından çıkarıp alın). İçinde bir batarya bulunan teleskopik borunun ucuna, bir mıknatıslı ve LED yapıştırılmış bir boru (manşon) yerleştiriyoruz.

Manşonun kalibresi borunun ucundan daha büyük ise, yine elektrik bandı yardımı ile gerekli çapı arttırırız. Kovan ile elektrik bandı arasındaki mafsalın üzerine ikinci bir tutkal koyuyoruz - kafa sıkıca tutulacak, ancak eğer pil değiştirilirse tutkal mahfaza borusuyla temas etmeyeceği için çıkarılması zor olmayacaktır.

Tutkal kuruduğunda, bandın yapışkan kenarlarını bir büro bıçağıyla kesebilirsiniz. Daha sonra kapanış ile ilgileneceğiz. İlk başta, ilk önce ahizede bulunan o tuş kilidini, telefonda kamera tetikleyicisi olarak bırakmayı düşündüm. Ancak bu düğmenin küçük bir kartı vardı - bir tane varsa, tüpün ucundaki LED, basıldığında olduğu kadar parlak olmasa da, düğmeye basmadan bile sürekli yanıyordu. Düğmeyi kılıftan çıkarmak, bu fuları kırmak ve kablo tellerini doğrudan kontaktörün temas noktalarına lehimlemek zorunda kaldım.

Şimdi düğmeyi kabloyla birlikte teleskopun alt ucundan istenen uzunluğa kadar çıkartıyoruz ve kabloyu düğme ile orijinal yerine yapıştırıyoruz.

İşin büyük kısmı yapıldı. Şimdi tüpün bir kısmını yapışkan bantlı düğmeyle, avuç içi temas edeceği yerle birleştirmek için kalır.

Filmi düğmenin üzerine yerleştirirken, düğmenin ileride kendiliğinden açılmaması için sert bir şekilde bastırmanıza gerek yoktur ve filmin kenarlardaki kalan dalgaları ve düzensizliği, çakmağı ısıtmak suretiyle kolayca ayarlanabilir. Isı borusu gibi. Keskin kenarlı bir tüp kullanarak saptaki düğmeyi belirten kırmızı bir daire çizin ve uygun noktaya yapıştırın.

Hepsi bu kadar. Bunu yaşayabilirsin. Son olarak, tutamağın ucuna koyun, özçekim çubuğunun ucunu kaplamak için kullanılan bir halka ile kapağın üzerine koyun.